درمان ارتوسرجری یا ارتودنسی توام با جراحی برای اصلاح مشکلات شدید اسکلتی و دندانی که در سنین رشد مراجعه نکرده و یا قابل درمان نبوده اند ،معمولا در انتهای دوره ی بلوغ انجام می شود . در این روش همکاری ارتودنتیست و جراح فک و صورت الزامی است و لذا می بایست بیمار قبل از شروع درمان توسط ارتودنتیست و جراح معاینه شده و پس از بررسی و تعیین طرح درمان نسبت به شروع درمان اقدام گردد.
شروع درمان :
معمولا می بایست درمان ارتودنسی آغاز شود ودندان های هر فک با استفاده از دستگا های ارتودنسی ثابت و یا ترکیبی از دستگاه های ثابت و متحرک تنظیم و مرتب گردد.
در این صورت باید پس از اتمام مرحله ارتودنسی و قبل از جراحی شرایط به گونه ای آماده باشد که پس از جراحی روابط دندانی مطلوب و قابل قبولی حتی المقدور فراهم گردد.
انجام جراحی:
در این مرحله بیمار جهت انجام جراحی به جراح مراجعه و پس از هماهنگی نسبت به جراحی اقدام می شود.پس از انجام جراحی مجددا بیمار جهت درمان ارتودنسی ارجاع داده می شود.
مراحل انتهایی درمان:
مراحل انتهایی درمان جهت حفظ نتیجه عمل انجام می شود.در انتهای درمان و پس از تثبیت وضعیت،دستگاه های ثابت ارتودنسی از دهان بیمار خارج شده و پلاک های متحرک و ثابت نگهدارنده جهت نگهداری وضعیت در دهان قرار می گیرد. که حداقل به مدت یکسال می بایست در دهان حفظ شود.
انواع عمده مشکلاتی که می بایست جهت درمان آنها با روش ارتوسرجری اقدام نمود:
Severe skeletal class III:جلو بودن فک پایین یا عقب بودن فک بالا (با شدت متوسط و زیاد)
Severe skeletal class II: جلو بودن فک بالا یا عقب بودن فک پایین(با شدت زیاد)
Open bite:وجود فاصله زیاد بین دندان های جلو همراه با ازدیاد طول صورت
Deep bite:صورت بسیار کوتاه همراه با جفت شدن عمیق دندان ها به صورتی که در حالت قرار دادن دندانها بر روی هم دندانهای جلوی پایین دیده نشود.
Deviation:انحراف فک پایین یا بالا و عدم تقارن صورت
مطالب مرتبط:
مزایای درمان های زود هنگام
بازگشت
